حمل و نقل شهری جنبه های مختلفی دارد که در یک طبقه بندی کلی می توان آن را به سه دسته زیرساخت ها، وسایل نقلیه و بهره برداری تقسیم نمود.
زیرساخت شامل شبکه های حمل و نقل “جاده ها، خطوط راه آهن، راه های هوایی، راه های آبی، خطوط لوله مواد” مورد استفاده و همچنین گره ها یا پایانه ها ” مانند فرودگاه ها، ایستگاه های راه آهن، ایستگاه اتوبوس، بنادر و وسایل نقلیه ای که عموماً در شبکه ها حرکت می کنند، همچنین بهره برداری ، شامل فعالیتهایی است که کنترل سیستم را انجام می دهند.”مانند چراغ راهنمایی و شیب سنج ها.”
حمل و نقل تشکیل دهنده استخوان بندی اصلی فضایی شهرها بوده و دارای تاثیراتی بنیادین بر شکل و جهت گیری توسعه درون شهری است.
از همین رو، بازشناخت روند تغییرات به وجود آمده و مطالعات در حمل و نقل و ترابری و ارزیابی دیدگاه ها و نظریه های مرتبط می تواند نقش بسزا در بررسی سیر تحول ساختار شهرها و پیش بینی فرآیند های آتی در این زمینه داشته باشد. این امر به ویژه در کشورهای در حال توسعه چون ایران که در مرحله گذار از شهرنشینی سنتی به نوگرا است از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و می تواند سبب گشایش افق های جدیدی گردیده و از تکرار اشتباهات پدید آمده در کشورهای پیشرو جلوگیری نماید.